پیش از اینها فکــر میکردم خدا                                 خـانـه ای دارد کـنــــــار ابـــرهــــا

مثل قصــرپادشـــاه قصـــــه ها                                 خشتی از الـماس خشــــــــتی از طلا

پایه های برجش از عـاج وبلور                                 بر سـر تختـی نشســتـه با غـــــرور

ماه بــرق کوچکـــــی از تاج او                                 هر ستــاره  ,  پولکی از تــــــاج او

اطلــــس پیراهـــن او, آســــمان                                 نـقـش روی دامـن او , کـهـکشــــان

رعد و برق شب, طنین خنده اش                               سیل و طوفان , نعـــره توفــــنده اش

دکمه پــــــــــــــیراهن او آفتـاب                                 بــرق تیـغ خـنجــــر او مـاهــــتــاب

هیچ کس از جای او آگـاه نیست                                 هیچکس را در حضورش راه نیست

بیش از اینها خاطرم دلـگیر بود                                 از خـدا در ذهنم این تصویـــــر بود

ان خدا بی رحـم بود و خشمگین                                خانه اش در آسـمان,دور از زمیـــن

بود , امـا در میـــــــــان ما نبود                                 مهـربــان و ســاده و زیبــا نـبـــــود

در دل او دوستـی جایــی نداشت                                مهـربـانی هـیــچ معـنـایـی نـداشـــت

هر چه می پرسیدم از خود از خدا                              از زمــین , از آســمان , از ابـــرها

زود میگفتند: ایــن کـار خــداست                                پـرس و جو از کار کاری خـطاست

هرچه میپرسی جوابش آتش است                                آب اگر خوردی,عذابـش اتـش است

تا ببــندی چشـــــم, کورت میکند                                 تا شـدی نـزدیـک , دورت می کنــد

کج گشودی دست , سنگت میکند                                 کـج نهــادی پـای , لنـگـت می کنــد

با همین قصه دلـــــم مشغول بود                                 خوابهـایـم, خـواب دیو و غول بــود

خواب میدیــدم که غرق آتشــــم                                  در دهــــــان اژدهــای ســـر کـشـــم

محو میشد نعره هایم , بی صدا                                   در طــــنین خـنـده ی خـــشم خــــدا

نیت من در نمـــــاز و در دعـــا                                  ترس بود و وحشت از خشم خـــــدا

هرچه میکردم همه از ترس بود                                 مثـل از بـر کـردن یـک درس بـــود

مثل تمریـــن حساب و هندســــه                                 مثـل تـنبیـه مدیــــــــــر مدرســــــــه

تلخ , مثل خنده ای بــی حوصله                                  سخـت , مثـل حــــل صدها مسئلـــه

مثل تکـلیف ریاضـی سخت بـود                                 مثل صرف فعل ماضی سخت بـــود

تا که یک شب دست در دست پدر                               راه افتــــــادم به قـصــد یک سـفــــر

در میــان راه , در یک روســـتا                                 خـــانه ای دیــدم , خــوب و آشنــــا

زود پرسیدم : پدر اینجا کجاست؟                                گفت: اینـجا خــانه ی خوب خــداست

گفت:اینجا میشود یک لحظه ماند                                 گوشه ای خلوت نمازی ساده خـواند

با وضویی دست و رویی تازه کرد                               با دل خود , گـفتگویــی تازه کـــرد

گفتمش, پس ان خدای خشمگـین                                  خانه اش اینجاست؟ اینجا در زمین؟

گفت: آری , خانه او بـی ریاست                                  فرشهایـــش از گـلیـم و بـوریـاست

مهربتان و سـاده و بی کینه است                                  مثـل نوری در دل ایینــــه اســـــت

عادت او نیست خشـم و دشـــمنی                                  نام او نــــور و نشانــــش روشــنی

خشم نامی از نشا نی های اوست                                 حالتــی از مهربانــی های اوســــت

قهر او از آشتی شیرین تـر است                                  مثل قــهـر مهربــان مــــــادر است

دوستی را دوست معـنی می دهد                                  قـهـر هـم با دوست معـنــی می دهد

هیچ کس با دشمن خود,قهر نیست                                قـهـری او هم نشان از دوستی است

تازه فهــمیدم خدایـم این خــداست                                 ایـــــن خــــدای مهربـــان و آشناست

دوستی از من به من نزدیـک تـر                                 از رگ گــردن به مـن نزدیـک تـــر

ان خدای پیش از این را باد بـرد                                  نـــــام او را هـم دلــــم از یـاد بـــرد

آن خـدا مثـل خـیال و خـواب بود                                  چون حـبابــی , نـقـش روی اب بود

میتوانم بعد از این , با ایـن خــدا                                  دوست باشم , دوست, پاک و بی ریا

میتوان با این خــدا پــرواز کـرد                                  سـفـــره دل را بــرایــش بـاز کــــرد

می توان با او صمیمی حرف زد                                  مثــــــل یـاران قـدیـمـی حـــرف زد

میتوان تصنیفی از پرواز خـواند                                   با الفبـــای سکوت آواز خـوانــــــــد

میتوان درباره ی هر چـیز گـفت                                  میتوان شعــــری خیال انگیــز گفــت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: